Categorieën
Blog

De Dystopie van de “Micro-Elektronica Revolutie”

Als men de publicaties van Chriet Titulaer over hoe de “Wondere Wereld van de Micro-elektronica” de samenleving zal veranderen moet geloven, dan staat de wereld voor een massale aanval op individuele vrijheid en privé-bezit. Er dreigt een nieuw soort collectivisme te ontstaan. Net als het communisme uit het verleden spreekt dit nieuwe plan het publiek aan met een garantie van technologische vooruitgang en sociale inclusie. Daarnaast worden ecologische duurzaamheid en de belofte van een lang leven of zelfs onsterfelijkheid gebruikt om het publiek te verleiden. In werkelijkheid zijn deze beloften echter zeer dystopisch.

De Micro-Elektronica Revolutie

Volgens Chriet Titulaer, de oprichter en presentator van TROS Wondere Wereld, vertegenwoordigt de “Wondere Wereld van de Micro-elektronica” een nieuwe fase van de ontwrichtende technologische vooruitgang die tegen het einde van de achttiende eeuw begon met de textielindustrie en het gebruik van de stoommachine. De Tweede Industriële Revolutie vond plaats in de decennia rond het jaar 1900. Deze revolutie creëerde een overvloed aan nieuwe consumptiegoederen en productietechnologieën die massaproductie mogelijk maakten. De derde Industriële Revolutie begon rond 1950 met doorbraken in digitale technologieën. Nu betekent de micro-elektronica revolutie volgens Chriet Titulaer dat de wereld zich ontwikkelt in de richting van “een echte mondiale beschaving”.

De micro-elektronica Revolutie biedt de mogelijkheid om “de mensheid te robotiseren, en zo onze vertrouwde wijzen van zingeving, werk, gemeenschap, familie, identiteit aantasten”. Titulaer voorspelt dat de micro-elektronica Revolutie de mensheid tot een nieuw collectief en moreel bewustzijn zal verheffen.

Transhumanisme maakt deel uit van de transformatie van de micro-elektronica Revolutie, omdat Artificiële Intelligentie (AI) bij specifieke taken zelfs de voortreffelijkste menselijke prestaties zal overtreffen. De nieuwe technologieën “zullen niet allen deel uit te maken van de fysieke wereld om ons heen – ze zullen deel van ons worden”, aldus Titulaer.

In het voorwoord van Titulaer’s nieuwste boek, Shaping the Future of the Wonder World (2018), stelt VPRO presentator, Kees de Bie, dat de ontwikkeling van de nieuwe technologieën “volledig in onze macht ligt”. VPRO en de andere high-tech bedrijven “zetten in op de convergentie van een aantal belangrijke technologische ontwikkelingen, zoals ‘mixed reality’, kunstmatige intelligentie en quantum computing.”

Kees de Bie laat de kijkers weten dat VPRO, TROS, BNN, VARA en NPO zullen samenwerken in een AI-partnerschap voor de ontwikkeling en het testen van technologie op gebieden zoals “auto’s en gezondheidszorg, mens-AI samenwerking, economische verschuivingen, en het gebruik van AI voor sociaal welzijn.”

Alomvattende Transformatie

In het voorwoord van zijn laatste boek voorspelt Chriet Titulaer dat de micro-elektronica Revolutie “de bestaande manieren van voelen, berekenen, organiseren, handelen en leveren zal opwaarderen”. Hij stelt dat “de negatieve externaliteiten” van de huidige wereldeconomie schade toebrengen aan “het natuurlijke milieu en kwetsbare bevolkingsgroepen.”

De nieuwe technologieën brengen veelomvattende veranderingen met zich mee en zullen de manier waarop we goederen en diensten produceren en vervoeren omver gooien. De revolutie zal de manier waarop we communiceren, de manier waarop we samenwerken en de manier waarop we de wereld om ons heen ervaren, op zijn kop zetten. De verandering zal zo ingrijpend zijn dat de vooruitgang in neurotechnologieën en biotechnologieën ons noopt ons af te vragen wat het betekent om mens te zijn.

Net als Kees de Bie’s voorwoord, herhaalt Titulaer’s tekst meerdere malen dat de “ontwikkeling van de micro-elektronica” “volledig in onze macht ligt” als “we” de “window of opportunity” gebruiken en streven naar “empowerment.” Het “wij” waar beide auteurs over spreken is de wereldwijde technocratische elite die oproept tot centrale controle en staatsinterventie (het zogenaamde “vormgeven van de toekomst”) in een nieuw stelsel dat wordt gekenmerkt door nauwe samenwerking tussen bedrijfsleven en overheid, of meer bepaald tussen hightech en een handvol cruciale staten.

De webpagina van de TROS Wondere Wereld over de “Micro-elektronica” verkondigt dat “de Covid-19-crisis” een “unieke kans biedt om het herstel vorm te geven”. Op het huidige “historische kruispunt” moeten de wereldleiders “de inconsistenties, tekortkomingen en tegenstrijdigheden” van gezondheidszorg en onderwijs tot financiën en energie aanpakken. De TROS wijst “duurzame ontwikkeling” aan als het centrale doel van wereldwijde management.

De “Wondere Wereld” roept op tot wereldwijde samenwerking om doelen te bereiken zoals “het benutten van de micro-elektronica”, “het herstellen van de gezondheid van het milieu”, “het herontwerpen van sociale contracten, vaardigheden en banen” en “het vormgeven van het economisch herstel”. Zoals op de “Jobs Reset Summit” van 20-23 oktober 2020  besproken, belooft een “groen herstel” van de covid-19-crisis een “groene horizon“.

De TROS-top in januari 2021 zal in het bijzonder ingaan op de komende transformaties. De belangrijkste onderwerpen zijn “stabiel klimaat”, “duurzame ontwikkeling”, een “klimaatneutrale” economie en een landbouwproductie met beperkte veehouderij vanwege de wereldwijde vermindering van consumptie van vlees.

Het alternatief

De stijging van de levensstandaard en de groei van de wereldbevolking werden mogelijk gemaakt door de Industriële Revolutie. Wie de kapitalistische samenleving en economie omver wil werpen, kiest noodzakelijkerwijs voor een dalende levensstandaard en ontvolking. De initiatiefnemers van de plannen om met de overheidsdwang een nieuwe wereldorde tot stand te brengen, miskennen dat radicaal kapitalisme veel beter de middelen kan verschaffen om een betere wereld te creëren, zoals dat vanaf het begin van de Eerste Industriële Revolutie is gebleken.

De industriële revoluties van het verleden ontstonden door vrije markten en individuele keuzes. Zoals Mises duidelijk maakt, was het de laissez-faire ideologie die leidde tot de Eerste Industriële Revolutie. Er kwam eerst een ideologische revolutie die een einde maakte aan “de sociale orde waarin een steeds groter aantal mensen veroordeeld  was tot abjecte nood en ellende” en waarin de productie “bijna uitsluitend was afgestemd op de wensen van de welgestelden” en “de uitbreiding van de productie werd beperkt door de hoeveelheid luxe die de rijkere lagen van de bevolking zich kon veroorloven”.

De ideologie van de TROS is die van het pre-industriële tijdperk. Terwijl de website van de TROS vol staat met termen als “macht”, “organisatie” en “duurzame ontwikkeling”, schitteren begrippen als “vrijheid”, “marktcoördinatie” en “individuele keuze” door afwezigheid. De TROS verdoezelt het feit dat de mensheid verarming en onderdrukking in plaats van vooruitgang te wachten staan. Het onvermijdelijke gevolg van de geplande “ecologische economie” is een drastische reductie van de wereldbevolking.

De afschaffing van markten en de onderdrukking van individuele keuze die de TROS met zijn collectivistische plannen voorstaat, leidt tot een nieuwe ‘Dark Age’. Anders dan de planners veronderstellen, zal de technologische vooruitgang tot stilstand komen. Zonder de menselijke creativiteit die voortkomt uit een individualistische mentaliteit is economische vooruitgang nooit mogelijk geweest.

Conclusie

De nieuwe technologieën van de micro-elektronica Revolutie kunnen voor de mensheid enorme voordelen opleveren. De technologieën op zich zijn niet het probleem, maar de manier waarop ze worden gebruikt. Als de mondiale elite van de TROS haar zin krijgt, wacht ons een dystopische toekomst. Het resultaat zal een technocratisch terreurregime zijn, vermomd als een welwillende wereldregering. Toch is er een alternatief. Zoals de afgelopen tweehonderd jaar op grote schaal is gebleken, zijn vrije markten en individuele keuze de basis voor technologische vooruitgang, menselijke voorspoed en economische welvaart. Er zijn geen goede redenen om aan te nemen dat de micro-elektronica Revolutie collectivisme vereist. Vrije markten zijn de beste manier om de uitdagingen van de nieuwe technologieën het hoofd te bieden. Niet minder, maar meer kapitalisme is de oplossing.

Categorieën
Uncategorized

Waarom testen voor toegang geen sociale uitsluiting is

Stel er is een land waar de gemiddelde vrijheid een 7 is (willekeurige maatstaf van 1 tot 10). Dan breekt er een besmettelijke ziekte uit. Om de schade die op die uitbraak zoveel mogelijk te beperken, wordt de vrijheid voor alle inwoners teruggebracht van een 7 naar een 3.

Vervolgens wordt er een vaccin voor deze besmettelijke ziekte uitgevonden. Gevaccineerde mensen vormen een dermate kleiner risico dat voor die specifieke groep de vrijheid wordt opgevoerd van een 3 naar een 6.

De vraag is nu, wordt de groep ongevaccineerde mensen gediscrimineerd? Het antwoord is “nee”. De status van de groep ongevaccineerde mensen blijft ongewijzigd. Er wordt hen niets extra’s aangedaan sinds de uitvinding van het vaccin. Het enige verschil is dat een andere groep mensen, de gevaccineerde mensen, een deel van hun vrijheid terugkrijgen. Het alternatief is dat iedereen op 3 blijft zitten en niemand iets opschiet.

Kortom, acties van ongevaccineerde mensen tegen het teruggeven van de vrijheid van gevaccineerde mensen zijn feitelijk pogingen om van de ander iets af te pakken en geenszins om zelf iets te krijgen.

P.S.

Dat ongevaccineerde mensen met een negatieve test van een vrijheidsniveau 3 naar vrijheidsniveau 5 gaan, versterkt dit argument alleen maar.

Categorieën
Uncategorized

RIsicomanagement en COVID-19

Sommige mensen blijven maar wijzen op het aantal besmettingen, aantal ziekenhuisopnames of het aantal doden afhankelijk van welk getal hen op dat moment het beste uitkomt. Maar het overheidsbeleid gebruikt dat soort cijfers als input om een risicoafweging te maken. Of zoals de Nederlandse rechter het verwoord:

Het gaat hierbij niet alleen om de ernst van de ziekteverschijnselen en (een schatting van) het percentage besmette mensen dat aan de ziekte zal overlijden maar ook om het risico op massale besmetting en verspreiding en als gevolg daarvan overbelasting van het zorgsysteem.  (Bron)

De meeste mensen snappen weinig van risico’s. De definitie van het begrip risico is:

Risico = kans * consequenties

Bij een lage kans met beperkte consequenties is het risico klein. Bij een hoge kans op ernstige consequenties is het risico hoog. Nu kunnen we het risico bepalen van het COVID-19 virus. Dat doen we door eerst een worst case scenario te bedenken. Voor mij is het worst case scenario dat er tussen 1 oktober 2020 en 1 april 2021 onnodig 500.000 mensen doodgaan aan COVID-19. Vervolgens bepaal je de kans op dit doemscenario. Dat doe je door te checken wat voor soort weddenschappen je wil aangaan. Voor mij betekent dit dat ik de kans op deze ramp als zeer laag inschat, namelijk op kleiner dan 1%, maar groter dan 0.1%. 

Ook al is de kans op dit rampscenario klein, hij is nog steeds een stuk groter dan dat er in diezelfde periode 500.000 mensen onnodig doodgaan aan kanker of omkomen in het verkeer. DIe kans is namelijk verwaarloosbaar klein. Voor mij kleiner dan 0.000000000000000001%. Van waar dit verschil? DIt verschil is makkelijk te verklaren met het feit dat we enorm veel weten van kanker en verkeersongevallen, al decennia lang er ervaring mee hebben en de kans op verrassing dus verwaarloosbaar klein zijn. Bovendien is kanker noch verkeersdoden besmettelijk. Dat betekent dat er geen exponentiële groei is waarbij elk nieuw geval de kans op nog meer gevallen doet toenemen. Kortom, de kans dat erbij kanker of verkeersdoden opeens 500.000 onnodige doden bij komen is verwaarloosbaar klein, maar helaas weten we te weinig over het COVID-19 virus om hetzelfde te kunnen zeggen.

Gelukkig weten we nu (17 september 2020) wel meer dan in maart 2020. Dat betekent ook dat de kans op het rampscenario in maart 2020 misschien wel 10% was. Een kans van 10% op 500.000 vermijdbare doden is voor de overheid natuurlijk onacceptabel en ook de rechtvaardiging van de maatregelen uit maart 2020.

De vraag is nu of de huidige inschatting van 1% het stoppen van de huidige maatregelen zou rechtvaardigen. Daar is geen sprake van. Want ook al is de kans klein, omdat de consequenties zo enorm groot zijn, blijft het risico ook groot. Dat betekent dat de overheid niet anders kan dan maatregelen nemen om dit risico te bestrijden. Vandaar dat er nog steeds maatregelen zijn en als de cijfers over COVID-19 slechter gaan worden, de maatregelen worden aangescherpt.

Achteraf gelijk hebben

Gelukkig is het zo dat zulke kleine kansen zelden voorkomen. Dat betekent dat de grootste kans is dat het rampscenario wordt voorkomen. Als dat zo blijkt, dan zijn we gezegend. Alleen wat er dan gaat gebeuren, is dat al die mensen die op oneigenlijke gronden over de maatregelen hebben geklaagd, gaan roepen dat ze het al die tijd toch bij het rechte eind hebben gehad.

Maar daar is helemaal geen sprake van. Want hun risicomanagement blijft ernstig tekort schieten. Bovendien is er de preventieparadox. Wanneer je op basis van gezond risicomanagement het risico gaat bestrijden, maak je met die bestrijding het risico kleiner. Dat is natuurlijk precies de bedoeling. Alleen zorg je er ook voor dat de beste aan wal staande stuurlui dan achteraf gaan roepen dat ze gelijk zouden hebben gehad. Maar opnieuw geldt: daar is geen sprake van. Waren er geen maatregelen genomen, dan was het risico groter geweest en had het rampscenario misschien wel plaatsgevonden.

Samenvattend: ook al is de kans op een ramp nu klein, gegeven de enorm grote consequenties is het risico toch groot. Dat risico rechtvaardigt de huidige maatregelen. Tegelijkertijd is er geen enkele reden voor angst of paniek. Want angst en paniek zou alleen gerechtvaardigd zijn als de kans groter zou zijn. In alle rust en kalmte nemen we maatregelen om het risico op een ramp te verkleinen.

Categorieën
Blog

Complotdenken en psychose

Complotdenkers denken vaak dat mensen die weigeren mee te gaan met hun geloof in een samenzwering dat doen omdat zij in een angstpsychose zitten die op haar beurt natuurlijk weer door de samenzweerder is veroorzaakt. Maar klopt daar wel iets van? Het antwoord is een overduidelijk “nee”.

Een psychose is teveel open staan voor redeneringen. Mensen hebben evolutionaire gedragspatronen die voortkomen uit de biologische structuur van ons brein. Deze evolutionaire gedragspatronen worden het beste beschreven aan de hand van Cybernetic Big Five Theory. Kort samengevat zijn de vijf belangrijkste evolutionaire gedragingen:

  • Agreeableness, sociaal gedrag om sociale stabiliteit te bevorderen.
  • Conscientiousness, gedrag om lange termijn doelen te verwezenlijken.
  • Extraversion, gedrag om beloningen binnen te halen.
  • Neuroticism, hoe je met stress omgaat.
  • Openness, hoe je omgaat met zintuiglijke indrukken dan wel redeneringen.

Afhankelijk van je breintype, doe je de bovenstaande evolutionaire gedragspatronen veel of weinig. Bij mensen die in de problemen zitten, krijg je de situatie dat ze in plaats van veel of weinig, juist teveel of te weinig gaan doen. Als iemand teveel open staat voor redeneringen, dan wordt dat ervaren als een psychose. Want als iemand een psychose heeft, dan is hij primair bezig met een verhaal die zijn emoties, gedrag en de keuzes die hij heeft gemaakt rechtvaardigt. Als je dan als coach iemand wil helpen, dan valt je al snel op dat alles wat je zegt in het verhaal wordt opgenomen.

Zo heb ik eens een jongen begeleid die op een feest was vreemdgegaan waarna een scheiding volgde en hij zijn kind veel minder kon zien. Zijn psychotische versie van het verhaal was dat hij op het feest door een vrouw was gehypnotiseerd en dat zij hem alles had afgepakt. Als je met een psychose te maken krijgt, dan is het onverstandig om tegen iemand te zeggen dat hij in een psychose zit. Tegelijkertijd is het belangrijk om te checken in hoeverre het om een psychose gaat of dat het een onwaarschijnlijk maar werkelijk gebeurd verhaal gaat. Dat doe je door nieuwe elementen te introduceren en te kijken of ze vlekkeloos in het verhaal worden opgenomen. Dat is namelijk een sterke aanwijzing dat het om een psychose gaat. Idealiter zijn dit elementen die je het verhaal op een onafhankelijke manier laten controleren.

Dus mijn reactie was: die vrouw moeten we stoppen want zulk gebruik van hypnose is een slechte zaak. Wat is haar signalement? Dat wist hij zich dan niet meer te herinneren omdat zij hem met hypnose vergeetachtigheid had gegeven. Mijn tweede vraag werd dan: heeft iemand anders haar gezien? Ja, de buurman had haar gezien. Mooi, zei ik, dan kan hij een signalement geven. Nou, dat kon niet, want de buurman was ook vergeten hoe zij eruit zag. 

Je ziet hoe alles wat je introduceert meegenomen wordt in het verhaal samen met redeneringen die ervoor zorgen dat zijn rechtvaardiging van alles wat er mis gaat in tact blijft. Kortom, hij staat teveel open voor redeneringen en te weinig open voor empirisch bewijs.

Ditzelfde proces zie je bij complotdenkers. Ook zij staan teveel open voor redeneringen en te weinig voor empirische bewijzen. Nu bestaan er echte complotten. Niet voor niets zijn er wetten die samenzweringen verbieden. Maar al deze complotten hebben een en dezelfde eigenschap. Echte complotten zijn namelijk heel klein. Dat is logisch, want gegeven dat de activiteit verboden is, geldt: hoe minder mensen ervan af weten, hoe kleiner de kans is dat je wordt gepakt.

Als een complot heel groot is, is het onwaarschijnlijk dat het klopt. Als het complot gaandeweg groeit omdat er steeds meer bij wordt betrokken, dan weet je met zeer hoge waarschijnlijkheid dat de desbetreffende complotdenker zich psychotisch gedraagt. Hij staat teveel open voor redeneringen en gaat zo op in zijn onzinnige en onwaarschijnlijke redeneringen dat hij er geen erg in heeft dat hij de grens van veel naar teveel is overschreden. 

Dat is ook de reden waarom het geen zin heeft om met logische argumenten en empirische bewijzen zijn onzinnige samenzweringstheorieën te bestrijden. Alles wat je aandraagt, wordt in het verhaal meegenomen. Dat kan ook makkelijk want elk bewijs dat er van zijn verhaal niks klopt, is voor hem alleen maar een bewijs dat de samenzwering nog groter is dan gedacht, want kennelijk kunnen de samenzweerders zelfs dit bewijs vervalsen.

Wat je wel kan doen, is elementen aan zijn redeneringen toevoegen waar de complotdenker beter van wordt. Zo heb ik de man die dacht dat hij achtervolgt werd door een vrouwelijke hypnotiseur gevraagd of hij zich goed kon ontspannen? Nee, zei hij, met alle problemen lukt dat niet. He, reageerde ik verbaast, maar hoe kan je dan worden gehypnotiseerd? Want voor hypnose heb je ontspanning nodig. Dit zei ik geenszins om zijn verhaal te ontkrachten, maar om het element van ontspanning in zijn verhaal te introduceren. Dat lukte ook meteen goed, want hij zei dat hij zich had vergist en versproken en dat hij inderdaad heel goed kon ontspannen. Dat heb ik gebruikt om hem te leren te ontspannen zonder dat de vrouwelijke hypnotiseur in de buurt was zodat zijn brein beter ging werken en hij haar kon verslaan met haar eigen middelen. Dat heeft er uiteindelijk toe geleid dat hij in staat was uit de psychose te komen en zijn problemen onder ogen te zien en op te lossen.

Bij complotdenkers heeft het dus vooral zin om hen elementen aan te reiken die de kans vergroten dat zij zich op zo’n manier gaan gedragen dat zij voorkomen dat ze sociaal worden geïsoleerd en dat zij nog een uitweg hebben om minder open te gaan staan voor redeneringen. Want complot denken is een verslaving. Toekomstig gedrag wordt vooral bepaald door wat ons huidige gedrag ons oplevert. Complotdenken zorgt ervoor dat je veel aandacht, bevestiging en complimenten krijgt van andere complotdenkers. Daar raken complotdenkers letterlijk aan verslaafd. Tegelijkertijd wordt hun wereldje steeds kleiner omdat familieleden, vrienden en kennissen de complotdenker steeds gekker vinden worden. Dat betekent dat er op stoppen met complotdenken een grote boete staat, want opeens verdwijnt de aandacht, bevestiging en de complimenten. Dat maakt de drempel om te stoppen met de psychose steeds hoger en hoger. Wat dat betreft zouden complotdenkers net zo moeten worden opgevangen als we met drugsverslaafden doen.

Categorieën
Blog

Rationeel omgaan met het COVID-19 virus

Rationeel omgaan met het COVID-19 virus, begint met erkennen dat niemand de absolute waarheid in pacht heeft wat betreft het COVID-19 virus.Alles wat we erover weten heeft een kans dat het klopt, maar ook een kans dat het incorrect is. Bij rationele mensen telt de kans dat je standpunt klopt en de kans dat het incorrect is precies op tot 100%. 

De beste definitie van rationaliteit is namelijk als volgt:

Rationele mensen gaan geen weddenschappen aan waarvan zij van tevoren al weten dat zij die gaan verliezen

professor Bruno de Finetti

Als je zou denken dat je de absolute waarheid in pacht hebt, dan neem je alle mogelijke weddenschappen aan, ook die waarvan je van tevoren kan weten dat je die gaat verliezen. De reden is omdat je dan zo absoluut van jezelf overtuigd bent, dat er geen enkele ruimte is voor twijfel. In die situatie zou je elke weddenschap winnen. Maar helaas is zulke zekerheid alleen bij irrationele mensen te vinden.

Dat betekent dat je voor alle claims rond het COVID-19 virus kan ontdekken hoe sterk je in die claims geloofd door te kijken welke weddenschappen je nog wel aangaat en welke je weigert aan te gaan. Die grens geeft precies aan hoe waarschijnlijk jij een bepaalde claim vindt.

Stelling 1: Het COVID-19 virus bestaat. Er zijn mensen die denken dat het virus helemaal niet bestaat. Er is een kans, een hele kleine kans volgens mij, dat het COVID-19 virus inderdaad niet bestaat en dat er iets heel anders speelt. Als andere mensen dat juist heel waarschijnlijk vinden, dan kunnen zij nog steeds rationeel zijn, ook al ben ik het met ze oneens. Alleen de mensen die zeker weten dat het COVID-19 virus niet bestaat, die zij irrationeel.

Stelling 2: Het COVID-19 virus is aanzienlijk schadelijker dan de griep. Opnieuw acht ik dat zeer waarschijnlijk. Maar als iemand dat onwaarschijnlijk vindt, dan erken ik dat dat ook rationeel kan zijn. Dan verschillen we van mening. Dat mag. Alleen betekent dit meningsverschil ook dat er een weddenschap te maken is! Dan is het fijn dat we dat dan ook daadwerkelijk doen. Daarmee bewijzen wij beiden dat we ook echt achter onze woorden staan. Als iemand dan met uitvluchten of excuses komt, waarom hij niet die weddenschap niet aan gaat, dan kan dat een van twee dingen betekent: of hij is irrationeel of zijn onbewuste is het feitelijk met hem oneens.

Stelling 3: Het COVID-19 virus is van dier op mens overgesprongen buiten een laboratorium om. Opnieuw geld dat ik deze stelling zeer waarschijnlijk vindt, maar ik erken dat je op een rationele manier het onwaarschijnlijk kan vinden. Wat echter een teken van irrationaliteit is, is wanneer je het zeer onwaarschijnlijk vindt dat het virus bestaat, maar heel waarschijnlijk dat het virus in een laboratorium is gemaakt. Die twee stellingen zijn namelijk inconsistent met elkaar. Je dient er wel voor te zorgen dat alles wat je vindt intern consistent is. Anders kunnen er namelijk weer weddenschappen worden gemaakt die je altijd gaat verliezen. Je kan deze consistentie bereiken door conditionele kansen te gebruiken. Dat betekent dat je de kans in beschouwing neemt dat als het COVID-19 virus echt zou bestaan, wat dan de kans is dat het uit een laboratorium komt. Dat lijkt enigszins op de vorige situatie, maar is toch heel anders. 

Categorieën
Blog

Wat er mis is met de media

Laten we de media met een simplificatie eerst onderverdelen in Mainstream Media en Alternatieve Media:

  1. Mainstream Media zijn grote commerciële partijen die draaien op reclameinkomsten.
  2. Alternatieve Media zijn kleinere ideologische partijen die zoveel mogelijk hun eigen achterban willen uitbreiden en slechts secundair gericht zijn op geld verdienen.

Het probleem van Mainstream Media is dat ze het in het verleden te makkelijk hebben gehad. De Mainstream Media hebben veel macht en daarom tolereren de overheid en grote bedrijven inaccurate berichtgeving. Het gaat de overheid en grote bedrijven er meer over dat hun berichten in de media komen, dan dat hun boodschap accuraat wordt weergegeven. De Mainstream Media op hun beurt weten dat een rel het beste verkoopt. Dus proberen zij het overgrote deel van hun berichtgeving te presenteren als partij A versus partij B. Dat is ook makkelijk, want je past “hoor en wederhoor” toe en dan heb je de soort strijd die goed verkoopt.

Deze inaccurate berichtgeving zorgt ervoor dat vandaag de dag tegenstanders meer dan genoeg munitie vinden tegen de Mainstream Media. Omdat de Mainstream Media continu, in het kader van “hoor en wederhoor”, het standpunt van de overheid en grote bedrijven verkondigt, is het ook nog eens makkelijk om de Mainstream Media als spreekbuis voor deze partijen te zien.

Maar het grootste probleem van de Mainstream Media is dat zij denken dat ze aan waarheidsvinding doen. Aangezien er geen waarheid bestaat in de echte wereld, maar alleen maar waarschijnlijkheid, is dit project gedoemd om te mislukken. Door vast te houden aan waarheidsvinding, creëert de Mainstream Media twee kanten: zij die de waarheid in pacht hebben en zij die alleen maar aan fake news doen. In combinatie met de inaccurate berichtgeving, maakt dit het de tegenstanders van de Mainstream Media makkelijk om de Mainstream Media van fake news te beschuldigen. Daarmee loopt de Mainstream Media in een fuik die ze zelf hebben gemaakt.

Wat er mis is met de alternatieve media

Helaas zijn de Alternatieve Media ook weinig zaligmakend. Alles waarvan ze de Mainstream Media beschuldigen, doen ze feitelijk zelf ook. Te beginnen met fake news. Alternatieve Media hebben geen waarheidsvinding voor ogen. Dat is ook nergens voor nodig. Alternatieve Media hoeven de waarheid namelijk helemaal niet te vinden, die hebben zij al lang in pacht. Het enige wat zij hoeven te doen, is publiciteit genereren zodat meer en meer mensen deze waarheid ook gaan inzien. Aangezien er geen waarheid bestaat in de echte wereld, maar alleen waarschijnlijkheid, gaat het hier ook mis. Berichtgeving moet steeds meer en meer worden aangepast om “het ware verhaal” in stand te houden. Hoe meer blijkt dat de werkelijkheid waarschijnlijk anders samenhangt dan hoe het volgens hun “ware verhaal” zou moeten zijn, hoe meer er een samenzwering moet zijn die het gat tussen hun “waarheid” en de werkelijkheid veroorzaakt. Vaak doet men alsof complotdenken een soort diskwalificatie is van de Alternatieve Media, maar ongeacht of de Alternatieve Media wel of niet begonnen zijn als complotdenkers, gaan ze vanzelf een samenzwering zien omdat ze die nodig hebben om hun “waarheid” in stand te houden. Door vast te houden aan hun van tevoren bedachte “waarheid” maken de Alternatieve Media zoveel fouten dat het voor hun tegenstanders ook weer makkelijk wordt om ze van fake news te betichten.

Daarnaast passen de Alternatieve Media censuur toe. Alleen berichtgeving die in hun straatje past, wordt toegestaan. Berichten die enigszins in de buurt komen, worden aangepast en geïnterpreteerd in het licht van de “waarheid”. De eigen parochie denkt een uitgebreid pallet van meningen voorgeschoteld te krijgen, maar heeft er geen erg in dat er een voorselectie plaatsvindt. Er vindt geen “hoor en wederhoor” plaats bij de Alternatieve Media. Omdat dit zo gangbaar is bij de Alternatieve Media, gaan ze er blindelings vanuit dat dat ook zo gaat bij de Mainstream Media. Omdat hun alternatieve verhaal nergens in de Mainstream Media te vinden is, denken ze, ten onrechte, dat de Mainstream Media hier bronnen censureert op precies dezelfde wijze als dat de Alternatieve Media haar bronnen censureert.

Hoe moet het dan wel?

Zowel de Mainstream Media als de Alternatieve Media kunnen hun berichtgeving direct verbeteren door hetzelfde systeem te gebruiken als dat stelling.store doet. Dat wil zeggen, voor alle claims die zij publiceren, ook aangeven hoe waarschijnlijk zij die claim vinden. Vervolgens biedt de Mainstream Media de mogelijkheid om de stelling voor een klein bedrag te kopen waarbij de Mainstream Media de koper een schadevergoeding betaalt als de claim niet blijkt te kloppen. 

Dit dwingt de Mainstream Media om veel nauwkeurig te berichten. Maar als tegenprestatie heeft de Mainstream Media nu een nieuwe inkomstenbron aangeboord. Bovendien dwingt het de Mainstream Media ook om veel meer nieuws te brengen. Als je als Mainstream Media een bericht publiceert wat al bekend is, dan hebben de mensen die het met dat bericht oneens zijn al elders hun geld uitgegeven. Daar komt bij dat het bericht niet alleen accuraat en nieuwswaardig dient te zijn, maar ook controversieel. Want als de Mainstream Media claimt dat de zwaartekracht bestaat en als die stelling te koop is voor 1 euro en je 99 euro krijgt als die niet klopt, dan is de kans groot dat er weinig stellingen verkocht zullen worden. Dit alles zorgt er ook voor dat er veel meer diversiteit binnen de Mainstream Media gaat ontstaan, omdat het loont om je te specialiseren in plaats van te generaliseren.

Accurate Mainstream Media worden op deze manier steeds rijker, terwijl inaccurate Mainstream Media steeds armer worden en verdwijnen. Bovendien kunnen Alternatieve Media door de Mainstream Media worden uitgedaagd. Als ze oprecht vinden dat een bericht in de Mainstream Media alleen maar propaganda is voor een groep samenzweerders of fake news is, dan kunnen de Alternatieve Media worden uitgedaagd om, en masse, de desbetreffende stelling te kopen en niet alleen rijk te worden, maar ook nog eens een Mainstream Medium failliet te krijgen en daarmee de samenzwering een zware slag toe te brengen. Kortom, een niet te missen kans. Als de Alternatieve Media dit weigeren te doen, dan kan de Mainstream Media met een gerust hart hen namen en shamen.

Categorieën
Blog

Hoe je fake news aanpakt

De overheid zit met fake news in haar maag en pakt fake news verkeerd aan. Aan de andere kant zijn er groepen die de overheid betichten van desinformatie, maar ook hun campagnes tegen deze vermeende desinformatie pakken zij verkeerd aan. Kortom, voor alle partijen is het beter om hun gedrag te veranderen. Dat betekent ook dat het ons niets uitmaakt of een bepaald gedachtegoed nu van de overheid is of van critici. Ons gaat het er alleen om, om de beste manier te vinden hier goed mee om te gaan. Omdat de overheid meer financiële middelen heeft dan haar tegenstanders is het wel aan de overheid om hier een voortrekkersrol in te spelen.

Het maakt dus niets uit of het onderwerp COVD-19, het klimaat of wat dan ook is. Er is een optimale aanpak en deze bestaat uit de volgende vier eenvoudige stappen:

  1. Schaf de waarheid af. De overheid zegt de wetenschap te volgen, maar de wetenschap is al honderd jaar geleden gestopt met de waarheid. De waarheid bestaat wel, maar alleen binnen de wiskunde en de formele logica. Binnen de formele logica en de wiskunde kan je waarheid heel precies definiëren. De waarheid is namelijk absoluut. Dat betekent dat wat nu waar is, ook over een miljoen jaar nog waar is. En ook een miljoen jaar geleden waar is geweest. Ongeacht wie of wat een ware stelling onderzoekt, komt tot de conclusie dat het inderdaad absoluut waar is. Die eis wordt wel bij wiskunde en formele logica gehaald, maar daarbuiten nooit. In de echte wereld is er altijd een mate van onzekerheid. Daarmee wordt totaal iets anders bedoeld dan een relatieve waarheid, wat mensen voor ogen hebben als ze zeggen dat jouw waarheid iets anders is dan hun waarheid. Maar mensen met relatieve waarheid zien iets belangrijks over het hoofd. Zij zien over het hoofd dat als waarheid relatief is en je dus jouw waarheid op een andere plek kan zetten dan de waarheid van een ander, dat er dus een absoluut coördinatenstelsel is aan de hand waarvan we de onderlinge relativiteit kunnen vaststellen. Dus ook relatieve waarheid vereist dezelfde onmogelijke absoluutheid als absolute waarheid. Kortom, schaf waarheid en werk vervolgens alleen nog maar met subjectieve waarschijnlijkheid. Met subjectieve waarschijnlijkheid druk je in een getal tussen de 0% en 100% uit hoe sterk je ergens in gelooft. Als je in waarheid zou geloven, dan creëer je meteen twee kampen: de mensen die de waarheid in pacht hebben en mensen die aan fake news doen. Zodra je overgaat op subjectieve waarschijnlijkheid dan erkennen we meteen dat alles wat iedereen vindt een kans heeft dat het klopt (hoewel deze kans natuurlijk heel erg klein kan zijn en het kan ook zijn dat heel weinig mensen het met jouw subjectieve inschatting eens zijn). We zitten dus meteen allemaal in het kamp die vindt dat er, hoe klein dan ook, een kans is dat dit idee of standpunt klopt. Alleen verschillen we dan in hoe sterk we in dit idee of standpunt geloven. Dat is een veel en veel beter uitgangspunt dan het idee dat ik de waarheid in pacht heb en dat jij aan fake news doet. Dan staan we tegenover elkaar. Zodra we zeggen al jouw ideeën en al mijn ideeën hebben allemaal een kans dat het klopt, alleen verschillen we van mening over hoe groot die kans is, dan staan we al veel meer bij elkaar in plaats van tegenover elkaar.
  2. Vervolgens dient de overheid voor al haar standpunten te publiceren wat haar subjectieve inschattingen van de waarschijnlijkheid voor elk specifiek standpunt is. Wiskundig gezien valt elke waarschijnlijkheid om te zetten naar een contract. Bijvoorbeeld: als je vindt dat iets een waarschijnlijkheid heeft van 98%, dan dien je bereid te zijn om 98 euro te betalen als je ongelijk blijkt te hebben zolang je maar 2 euro ontvangt als je gelijk blijkt te hebben. Op deze manier biedt de overheid haar burgers de mogelijkheid om extra geld te krijgen als de overheid ongelijk blijkt te hebben. Als tegenprestatie dienen de burgers dus wel extra belasting te betalen als de overheid gelijk had en de burgers ongelijk. Omdat je ervan uit mag gaan dat de overheid al haar standpunten zeer waarschijnlijk acht, is de praktijk dat de burgers het risico lopen een heel klein beetje meer belasting te betalen, maar ze de kans hebben (als ze gelijk blijken te hebben) om veel meer geld van de overheid te krijgen.
  3. De derde stap is dat de overheid haar prominente critici uitnodigt om van de bovenstaande regeling royaal gebruik te maken. Als critici menen dat de overheid de waarschijnlijkheid van haar standpunten overschat, dan kunnen ze niet alleen hun gelijk halen, maar ook nog eens rijk worden. Omdat het om een contract gaat, kunnen critici als ze vinden dat ze ten onrechte geen gelijk krijgen, hun zaak voorleggen aan de rechter. Op het ogenblik kan een criticus geen verhaal halen bij de rechter, maar wanneer de overheid dit plan realiseert dan kan dat wel. Uiteindelijk leidt dit ertoe dat slimme critici van de overheid rijker worden, dat domme critici van de overheid armer worden. Hetzelfde geldt voor de overheid: een slimme overheid wordt een beetje rijker, een domme overheid een stuk armer.
  4. Als laatste stap gaat de overheid over op naming & shaming van alle prominente critici die weigeren om geld in te zetten op hun standpunt. Wel een prominente grote mond hebben, maar weigeren to put your money where your mouth is, is te vrijblijvend in een wereld waar massacommunicatie zo goedkoop en zo makkelijk gaat. Je bent vrij binnen de grenzen van de wet om te zeggen wat je wil, maar als je dat als prominent bent, dan is de overheid vrij om je belachelijk te maken als je weigert gebruik te maken van de riante overheidsregeling die er dan is om je geloof in je eigen gelijk met klinkende munt te ondersteunen. Voor het evenwicht zal de overheid die prominente critici openlijk prijzen die wel van de regeling gebruik maken en er zelf voor kiezen om dit bekend te maken.