Auteur: admin

Als men de publicaties van Chriet Titulaer over hoe de “Wondere Wereld van de Micro-elektronica” de samenleving zal veranderen moet geloven, dan staat de wereld voor een massale aanval op individuele vrijheid en privé-bezit. Er dreigt een nieuw soort collectivisme te ontstaan. Net als het communisme uit het verleden spreekt dit nieuwe plan het publiek aan met een garantie van technologische vooruitgang en sociale inclusie. Daarnaast worden ecologische duurzaamheid en de belofte van een lang leven of zelfs onsterfelijkheid gebruikt om het publiek te verleiden. In werkelijkheid zijn deze beloften echter zeer dystopisch.

De Micro-Elektronica Revolutie

Volgens Chriet Titulaer, de oprichter en presentator van TROS Wondere Wereld, vertegenwoordigt de “Wondere Wereld van de Micro-elektronica” een nieuwe fase van de ontwrichtende technologische vooruitgang die tegen het einde van de achttiende eeuw begon met de textielindustrie en het gebruik van de stoommachine. De Tweede Industriële Revolutie vond plaats in de decennia rond het jaar 1900. Deze revolutie creëerde een overvloed aan nieuwe consumptiegoederen en productietechnologieën die massaproductie mogelijk maakten. De derde Industriële Revolutie begon rond 1950 met doorbraken in digitale technologieën. Nu betekent de micro-elektronica revolutie volgens Chriet Titulaer dat de wereld zich ontwikkelt in de richting van “een echte mondiale beschaving”.

De micro-elektronica Revolutie biedt de mogelijkheid om “de mensheid te robotiseren, en zo onze vertrouwde wijzen van zingeving, werk, gemeenschap, familie, identiteit aantasten”. Titulaer voorspelt dat de micro-elektronica Revolutie de mensheid tot een nieuw collectief en moreel bewustzijn zal verheffen.

Transhumanisme maakt deel uit van de transformatie van de micro-elektronica Revolutie, omdat Artificiële Intelligentie (AI) bij specifieke taken zelfs de voortreffelijkste menselijke prestaties zal overtreffen. De nieuwe technologieën “zullen niet allen deel uit te maken van de fysieke wereld om ons heen – ze zullen deel van ons worden”, aldus Titulaer.

In het voorwoord van Titulaer’s nieuwste boek, Shaping the Future of the Wonder World (2018), stelt VPRO presentator, Kees de Bie, dat de ontwikkeling van de nieuwe technologieën “volledig in onze macht ligt”. VPRO en de andere high-tech bedrijven “zetten in op de convergentie van een aantal belangrijke technologische ontwikkelingen, zoals ‘mixed reality’, kunstmatige intelligentie en quantum computing.”

Kees de Bie laat de kijkers weten dat VPRO, TROS, BNN, VARA en NPO zullen samenwerken in een AI-partnerschap voor de ontwikkeling en het testen van technologie op gebieden zoals “auto’s en gezondheidszorg, mens-AI samenwerking, economische verschuivingen, en het gebruik van AI voor sociaal welzijn.”

Alomvattende Transformatie

In het voorwoord van zijn laatste boek voorspelt Chriet Titulaer dat de micro-elektronica Revolutie “de bestaande manieren van voelen, berekenen, organiseren, handelen en leveren zal opwaarderen”. Hij stelt dat “de negatieve externaliteiten” van de huidige wereldeconomie schade toebrengen aan “het natuurlijke milieu en kwetsbare bevolkingsgroepen.”

De nieuwe technologieën brengen veelomvattende veranderingen met zich mee en zullen de manier waarop we goederen en diensten produceren en vervoeren omver gooien. De revolutie zal de manier waarop we communiceren, de manier waarop we samenwerken en de manier waarop we de wereld om ons heen ervaren, op zijn kop zetten. De verandering zal zo ingrijpend zijn dat de vooruitgang in neurotechnologieën en biotechnologieën ons noopt ons af te vragen wat het betekent om mens te zijn.

Net als Kees de Bie’s voorwoord, herhaalt Titulaer’s tekst meerdere malen dat de “ontwikkeling van de micro-elektronica” “volledig in onze macht ligt” als “we” de “window of opportunity” gebruiken en streven naar “empowerment.” Het “wij” waar beide auteurs over spreken is de wereldwijde technocratische elite die oproept tot centrale controle en staatsinterventie (het zogenaamde “vormgeven van de toekomst”) in een nieuw stelsel dat wordt gekenmerkt door nauwe samenwerking tussen bedrijfsleven en overheid, of meer bepaald tussen hightech en een handvol cruciale staten.

De webpagina van de TROS Wondere Wereld over de “Micro-elektronica” verkondigt dat “de Covid-19-crisis” een “unieke kans biedt om het herstel vorm te geven”. Op het huidige “historische kruispunt” moeten de wereldleiders “de inconsistenties, tekortkomingen en tegenstrijdigheden” van gezondheidszorg en onderwijs tot financiën en energie aanpakken. De TROS wijst “duurzame ontwikkeling” aan als het centrale doel van wereldwijde management.

De “Wondere Wereld” roept op tot wereldwijde samenwerking om doelen te bereiken zoals “het benutten van de micro-elektronica”, “het herstellen van de gezondheid van het milieu”, “het herontwerpen van sociale contracten, vaardigheden en banen” en “het vormgeven van het economisch herstel”. Zoals op de “Jobs Reset Summit” van 20-23 oktober 2020  besproken, belooft een “groen herstel” van de covid-19-crisis een “groene horizon“.

De TROS-top in januari 2021 zal in het bijzonder ingaan op de komende transformaties. De belangrijkste onderwerpen zijn “stabiel klimaat”, “duurzame ontwikkeling”, een “klimaatneutrale” economie en een landbouwproductie met beperkte veehouderij vanwege de wereldwijde vermindering van consumptie van vlees.

Het alternatief

De stijging van de levensstandaard en de groei van de wereldbevolking werden mogelijk gemaakt door de Industriële Revolutie. Wie de kapitalistische samenleving en economie omver wil werpen, kiest noodzakelijkerwijs voor een dalende levensstandaard en ontvolking. De initiatiefnemers van de plannen om met de overheidsdwang een nieuwe wereldorde tot stand te brengen, miskennen dat radicaal kapitalisme veel beter de middelen kan verschaffen om een betere wereld te creëren, zoals dat vanaf het begin van de Eerste Industriële Revolutie is gebleken.

De industriële revoluties van het verleden ontstonden door vrije markten en individuele keuzes. Zoals Mises duidelijk maakt, was het de laissez-faire ideologie die leidde tot de Eerste Industriële Revolutie. Er kwam eerst een ideologische revolutie die een einde maakte aan “de sociale orde waarin een steeds groter aantal mensen veroordeeld  was tot abjecte nood en ellende” en waarin de productie “bijna uitsluitend was afgestemd op de wensen van de welgestelden” en “de uitbreiding van de productie werd beperkt door de hoeveelheid luxe die de rijkere lagen van de bevolking zich kon veroorloven”.

De ideologie van de TROS is die van het pre-industriële tijdperk. Terwijl de website van de TROS vol staat met termen als “macht”, “organisatie” en “duurzame ontwikkeling”, schitteren begrippen als “vrijheid”, “marktcoördinatie” en “individuele keuze” door afwezigheid. De TROS verdoezelt het feit dat de mensheid verarming en onderdrukking in plaats van vooruitgang te wachten staan. Het onvermijdelijke gevolg van de geplande “ecologische economie” is een drastische reductie van de wereldbevolking.

De afschaffing van markten en de onderdrukking van individuele keuze die de TROS met zijn collectivistische plannen voorstaat, leidt tot een nieuwe ‘Dark Age’. Anders dan de planners veronderstellen, zal de technologische vooruitgang tot stilstand komen. Zonder de menselijke creativiteit die voortkomt uit een individualistische mentaliteit is economische vooruitgang nooit mogelijk geweest.

Conclusie

De nieuwe technologieën van de micro-elektronica Revolutie kunnen voor de mensheid enorme voordelen opleveren. De technologieën op zich zijn niet het probleem, maar de manier waarop ze worden gebruikt. Als de mondiale elite van de TROS haar zin krijgt, wacht ons een dystopische toekomst. Het resultaat zal een technocratisch terreurregime zijn, vermomd als een welwillende wereldregering. Toch is er een alternatief. Zoals de afgelopen tweehonderd jaar op grote schaal is gebleken, zijn vrije markten en individuele keuze de basis voor technologische vooruitgang, menselijke voorspoed en economische welvaart. Er zijn geen goede redenen om aan te nemen dat de micro-elektronica Revolutie collectivisme vereist. Vrije markten zijn de beste manier om de uitdagingen van de nieuwe technologieën het hoofd te bieden. Niet minder, maar meer kapitalisme is de oplossing.

Laten we de media met een simplificatie eerst onderverdelen in Mainstream Media en Alternatieve Media:

1. Mainstream Media zijn grote commerciële partijen die draaien op reclameinkomsten.
2. Alternatieve Media zijn kleinere ideologische partijen die zoveel mogelijk hun eigen achterban willen uitbreiden en slechts secundair gericht zijn op geld verdienen.

Het probleem van Mainstream Media is dat ze het in het verleden te makkelijk hebben gehad. De Mainstream Media hebben veel macht en daarom tolereren de overheid en grote bedrijven inaccurate berichtgeving. Het gaat de overheid en grote bedrijven er meer over dat hun berichten in de media komen, dan dat hun boodschap accuraat wordt weergegeven. De Mainstream Media op hun beurt weten dat een rel het beste verkoopt. Dus proberen zij het overgrote deel van hun berichtgeving te presenteren als partij A versus partij B. Dat is ook makkelijk, want je past “hoor en wederhoor” toe en dan heb je de soort strijd die goed verkoopt.

Deze inaccurate berichtgeving zorgt ervoor dat vandaag de dag tegenstanders meer dan genoeg munitie vinden tegen de Mainstream Media. Omdat de Mainstream Media continu, in het kader van “hoor en wederhoor”, het standpunt van de overheid en grote bedrijven verkondigt, is het ook nog eens makkelijk om de Mainstream Media als spreekbuis voor deze partijen te zien.

Maar het grootste probleem van de Mainstream Media is dat zij denken dat ze aan waarheidsvinding doen. Aangezien er geen waarheid bestaat in de echte wereld, maar alleen maar waarschijnlijkheid, is dit project gedoemd om te mislukken. Door vast te houden aan waarheidsvinding, creëert de Mainstream Media twee kanten: zij die de waarheid in pacht hebben en zij die alleen maar aan fake news doen. In combinatie met de inaccurate berichtgeving, maakt dit het de tegenstanders van de Mainstream Media makkelijk om de Mainstream Media van fake news te beschuldigen. Daarmee loopt de Mainstream Media in een fuik die ze zelf hebben gemaakt.

Wat er mis is met de alternatieve media

Helaas zijn de Alternatieve Media ook weinig zaligmakend. Alles waarvan ze de Mainstream Media beschuldigen, doen ze feitelijk zelf ook. Te beginnen met fake news. Alternatieve Media hebben geen waarheidsvinding voor ogen. Dat is ook nergens voor nodig. Alternatieve Media hoeven de waarheid namelijk helemaal niet te vinden, die hebben zij al lang in pacht. Het enige wat zij hoeven te doen, is publiciteit genereren zodat meer en meer mensen deze waarheid ook gaan inzien. Aangezien er geen waarheid bestaat in de echte wereld, maar alleen waarschijnlijkheid, gaat het hier ook mis. Berichtgeving moet steeds meer en meer worden aangepast om “het ware verhaal” in stand te houden. Hoe meer blijkt dat de werkelijkheid waarschijnlijk anders samenhangt dan hoe het volgens hun “ware verhaal” zou moeten zijn, hoe meer er een samenzwering moet zijn die het gat tussen hun “waarheid” en de werkelijkheid veroorzaakt. Vaak doet men alsof complotdenken een soort diskwalificatie is van de Alternatieve Media, maar ongeacht of de Alternatieve Media wel of niet begonnen zijn als complotdenkers, gaan ze vanzelf een samenzwering zien omdat ze die nodig hebben om hun “waarheid” in stand te houden. Door vast te houden aan hun van tevoren bedachte “waarheid” maken de Alternatieve Media zoveel fouten dat het voor hun tegenstanders ook weer makkelijk wordt om ze van fake news te betichten.

Daarnaast passen de Alternatieve Media censuur toe. Alleen berichtgeving die in hun straatje past, wordt toegestaan. Berichten die enigszins in de buurt komen, worden aangepast en geïnterpreteerd in het licht van de “waarheid”. De eigen parochie denkt een uitgebreid pallet van meningen voorgeschoteld te krijgen, maar heeft er geen erg in dat er een voorselectie plaatsvindt. Er vindt geen “hoor en wederhoor” plaats bij de Alternatieve Media. Omdat dit zo gangbaar is bij de Alternatieve Media, gaan ze er blindelings vanuit dat dat ook zo gaat bij de Mainstream Media. Omdat hun alternatieve verhaal nergens in de Mainstream Media te vinden is, denken ze, ten onrechte, dat de Mainstream Media hier bronnen censureert op precies dezelfde wijze als dat de Alternatieve Media haar bronnen censureert.

Hoe moet het dan wel?

Zowel de Mainstream Media als de Alternatieve Media kunnen hun berichtgeving direct verbeteren door hetzelfde systeem te gebruiken als dat stelling.store doet. Dat wil zeggen, voor alle claims die zij publiceren, ook aangeven hoe waarschijnlijk zij die claim vinden. Vervolgens biedt de Mainstream Media de mogelijkheid om de stelling voor een klein bedrag te kopen waarbij de Mainstream Media de koper een schadevergoeding betaalt als de claim niet blijkt te kloppen. 

Dit dwingt de Mainstream Media om veel nauwkeurig te berichten. Maar als tegenprestatie heeft de Mainstream Media nu een nieuwe inkomstenbron aangeboord. Bovendien dwingt het de Mainstream Media ook om veel meer nieuws te brengen. Als je als Mainstream Media een bericht publiceert wat al bekend is, dan hebben de mensen die het met dat bericht oneens zijn al elders hun geld uitgegeven. Daar komt bij dat het bericht niet alleen accuraat en nieuwswaardig dient te zijn, maar ook controversieel. Want als de Mainstream Media claimt dat de zwaartekracht bestaat en als die stelling te koop is voor 1 euro en je 99 euro krijgt als die niet klopt, dan is de kans groot dat er weinig stellingen verkocht zullen worden. Dit alles zorgt er ook voor dat er veel meer diversiteit binnen de Mainstream Media gaat ontstaan, omdat het loont om je te specialiseren in plaats van te generaliseren.

Accurate Mainstream Media worden op deze manier steeds rijker, terwijl inaccurate Mainstream Media steeds armer worden en verdwijnen. Bovendien kunnen Alternatieve Media door de Mainstream Media worden uitgedaagd. Als ze oprecht vinden dat een bericht in de Mainstream Media alleen maar propaganda is voor een groep samenzweerders of fake news is, dan kunnen de Alternatieve Media worden uitgedaagd om, en masse, de desbetreffende stelling te kopen en niet alleen rijk te worden, maar ook nog eens een Mainstream Medium failliet te krijgen en daarmee de samenzwering een zware slag toe te brengen. Kortom, een niet te missen kans. Als de Alternatieve Media dit weigeren te doen, dan kan de Mainstream Media met een gerust hart hen namen en shamen.

De overheid zit met fake news in haar maag en pakt fake news verkeerd aan. Aan de andere kant zijn er groepen die de overheid betichten van desinformatie, maar ook hun campagnes tegen deze vermeende desinformatie pakken zij verkeerd aan. Kortom, voor alle partijen is het beter om hun gedrag te veranderen. Dat betekent ook dat het ons niets uitmaakt of een bepaald gedachtegoed nu van de overheid is of van critici. Ons gaat het er alleen om, om de beste manier te vinden hier goed mee om te gaan. Omdat de overheid meer financiële middelen heeft dan haar tegenstanders is het wel aan de overheid om hier een voortrekkersrol in te spelen.

Het maakt dus niets uit of het onderwerp COVD-19, het klimaat of wat dan ook is. Er is een optimale aanpak en deze bestaat uit de volgende vier eenvoudige stappen:

1. Schaf de waarheid af. De overheid zegt de wetenschap te volgen, maar de wetenschap is al honderd jaar geleden gestopt met de waarheid. De waarheid bestaat wel, maar alleen binnen de wiskunde en de formele logica. Binnen de formele logica en de wiskunde kan je waarheid heel precies definiëren. De waarheid is namelijk absoluut. Dat betekent dat wat nu waar is, ook over een miljoen jaar nog waar is. En ook een miljoen jaar geleden waar is geweest. Ongeacht wie of wat een ware stelling onderzoekt, komt tot de conclusie dat het inderdaad absoluut waar is. Die eis wordt wel bij wiskunde en formele logica gehaald, maar daarbuiten nooit. In de echte wereld is er altijd een mate van onzekerheid. Daarmee wordt totaal iets anders bedoeld dan een relatieve waarheid, wat mensen voor ogen hebben als ze zeggen dat jouw waarheid iets anders is dan hun waarheid. Maar mensen met relatieve waarheid zien iets belangrijks over het hoofd. Zij zien over het hoofd dat als waarheid relatief is en je dus jouw waarheid op een andere plek kan zetten dan de waarheid van een ander, dat er dus een absoluut coördinatenstelsel is aan de hand waarvan we de onderlinge relativiteit kunnen vaststellen. Dus ook relatieve waarheid vereist dezelfde onmogelijke absoluutheid als absolute waarheid. Kortom, schaf waarheid en werk vervolgens alleen nog maar met subjectieve waarschijnlijkheid. Met subjectieve waarschijnlijkheid druk je in een getal tussen de 0% en 100% uit hoe sterk je ergens in gelooft. Als je in waarheid zou geloven, dan creëer je meteen twee kampen: de mensen die de waarheid in pacht hebben en mensen die aan fake news doen. Zodra je overgaat op subjectieve waarschijnlijkheid dan erkennen we meteen dat alles wat iedereen vindt een kans heeft dat het klopt (hoewel deze kans natuurlijk heel erg klein kan zijn en het kan ook zijn dat heel weinig mensen het met jouw subjectieve inschatting eens zijn). We zitten dus meteen allemaal in het kamp die vindt dat er, hoe klein dan ook, een kans is dat dit idee of standpunt klopt. Alleen verschillen we dan in hoe sterk we in dit idee of standpunt geloven. Dat is een veel en veel beter uitgangspunt dan het idee dat ik de waarheid in pacht heb en dat jij aan fake news doet. Dan staan we tegenover elkaar. Zodra we zeggen al jouw ideeën en al mijn ideeën hebben allemaal een kans dat het klopt, alleen verschillen we van mening over hoe groot die kans is, dan staan we al veel meer bij elkaar in plaats van tegenover elkaar.
2. Vervolgens dient de overheid voor al haar standpunten te publiceren wat haar subjectieve inschattingen van de waarschijnlijkheid voor elk specifiek standpunt is. Wiskundig gezien valt elke waarschijnlijkheid om te zetten naar een contract. Bijvoorbeeld: als je vindt dat iets een waarschijnlijkheid heeft van 98%, dan dien je bereid te zijn om 98 euro te betalen als je ongelijk blijkt te hebben zolang je maar 2 euro ontvangt als je gelijk blijkt te hebben. Op deze manier biedt de overheid haar burgers de mogelijkheid om extra geld te krijgen als de overheid ongelijk blijkt te hebben. Als tegenprestatie dienen de burgers dus wel extra belasting te betalen als de overheid gelijk had en de burgers ongelijk. Omdat je ervan uit mag gaan dat de overheid al haar standpunten zeer waarschijnlijk acht, is de praktijk dat de burgers het risico lopen een heel klein beetje meer belasting te betalen, maar ze de kans hebben (als ze gelijk blijken te hebben) om veel meer geld van de overheid te krijgen.
3. De derde stap is dat de overheid haar prominente critici uitnodigt om van de bovenstaande regeling royaal gebruik te maken. Als critici menen dat de overheid de waarschijnlijkheid van haar standpunten overschat, dan kunnen ze niet alleen hun gelijk halen, maar ook nog eens rijk worden. Omdat het om een contract gaat, kunnen critici als ze vinden dat ze ten onrechte geen gelijk krijgen, hun zaak voorleggen aan de rechter. Op het ogenblik kan een criticus geen verhaal halen bij de rechter, maar wanneer de overheid dit plan realiseert dan kan dat wel. Uiteindelijk leidt dit ertoe dat slimme critici van de overheid rijker worden, dat domme critici van de overheid armer worden. Hetzelfde geldt voor de overheid: een slimme overheid wordt een beetje rijker, een domme overheid een stuk armer.
4. Als laatste stap gaat de overheid over op naming & shaming van alle prominente critici die weigeren om geld in te zetten op hun standpunt. Wel een prominente grote mond hebben, maar weigeren to put your money where your mouth is, is te vrijblijvend in een wereld waar massacommunicatie zo goedkoop en zo makkelijk gaat. Je bent vrij binnen de grenzen van de wet om te zeggen wat je wil, maar als je dat als prominent bent, dan is de overheid vrij om je belachelijk te maken als je weigert gebruik te maken van de riante overheidsregeling die er dan is om je geloof in je eigen gelijk met klinkende munt te ondersteunen. Voor het evenwicht zal de overheid die prominente critici openlijk prijzen die wel van de regeling gebruik maken en er zelf voor kiezen om dit bekend te maken.